در شماره 4-3 فصلنامه نقد کتاب ادبیات مقالهای با عنوان «رسالههای شعری فیلسوفان مسلمان»، نوشته دکتر امیر مازیار چاپ شده که به نقد و بررسی کتابی با همین عنوان اختصاص دارد. نوشته حاضر بر آناست تا به گفتگوی انتقادی با نقد مذکور بنشیند و ضمن بررسی جنبههای مختلفی که در نقد مذکور مطرح شده، زوایایی از نظریه شعری فیلسوفان مسلمان را روشن کند. غرض ما تمرین «مواجهه انتقادی» است و بیش از آنکه در صدد پاسخ گفتن به نقدهای مقاله مذکور باشیم یا بخواهیم بر خطاهای خود چشم بپوشیم و نقاط مثبت مقاله مذکور را به حاشیه برانیم، بر آنیم تا ضمن بهرهگیری از دانش و بینش منتقد زاویهای دیگر از نوع نگاه به فن ترجمه را توضیح دهیم. این نوشته در عین حال تمرینی است برای گفتگوهای انتقادی که جای خالی آن در محافل دانشگاهی ما آشکارا بهچشم میخورد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |