عشق صوفیانه در آینه استعاره، نتیجه نوع نگاه جدیدی است که با استفاده از روش‌های به‌روز، علمی و مستند بر متن، به کاوش معانی درون متون صوفیانه می‌پردازد و سعی دارد برای مفهوم عشق به‌صورت خاص در دیدگاه‌های احمد غزالی، عین‌القضاه، روزبهان بقلی، حمیدالدین ناگوری و فخرالدین عراقی غور کند. نکات بس ارزنده‌ای در این تحقیق وجود دارد که مؤلف با کمی دقت بیش‌تر در تبیین نظریه، در بیان گزاره‌های خبری و در شیوه نگارش کتاب به مرحله بالایی از کمال دست خواهدیافت.