چند دهه است که نزد برخی مسلّم شده که فردوسی واو عطف را به شکل «اُ /o/» تلفّظ میکردهاست. این باور بیش از هرچیزی با نوشتههای دکتر خالقیمطلق و تصحیح وی از متن شاهنامه رواج یافتهاست. امروز برخی از خوانندگان، شاهنامه را همانسان که دکتر خالقیمطلق حرکتگذاری کردهاست، میخوانند و خوانشهایی مثل «وَ»، «وَ یا»، «وَ گر» و «وَ ز» را اصیل نمیدانند و آنها را بهصورت «اُ»، «اُ یا»، «اُ گر» و «اُ زِ» (با همزه در آغاز) ادا میکنند. نگارنده در این مقاله کوشیدهاست تا پاسخی برای این مسئله بیابد و خوانش درست را به خوانندگان نشان دهد. برای این کار از قواعد خطّ فارسی و نمونههای کهن شعری و کهنترین دستنویسهای فارسی و نیز متن شاهنامه استفاده شدهاست.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |