کتاب بلاغت از آتن تا مدینه بر این اساس نوشته شده‌است که ریشه­های بلاغت اسلامی در دل فن خطابۀ یونان و روم است، نه در مطالعات قرآنی و بررسی اشعار عربی. نویسنده به این منظور تاریخچه و اصول فن خطابۀ غرب را بیان کرده و البته این را منظور ثانوی کتاب معرفی کرده‌است. قصد ما در نوشتار حاضر آن‌است که ببینیم این ادعا تا چه حد مقبول است و نویسنده بلاغت اسلامی را چه‌قدر می­شناسد. نوشتار حاضر در باب آن‌چه که بلاغت غرب خوانده می­شود نظری ندارد. نظر نویسندۀ این مقاله بر این است «بلاغت اسلامی» در همۀ ادوار یک معنی نداشته‌است و نمی ­توان با آن به مثابۀ یک کل یکپارچه برخورد کرد؛ نکته ­ای که در کتاب بلاغت: از آتن تا مدینه از آن غفلت شده‌است.