کتاب دوربین شرقی، نوشته علی بهداد، تلاشی برای گذر از رویکرد ساختارگرایانه شرق­شناسی است که اغلب عکس‌های محلی و منطقه­ای را در مسیری ایدئولوژیک و به‌عنوان نسخه­های درجه دوم در بازتولید نگاه اروپایی تفسیر می­کند؛ در حالی که مؤلف تلاش می­کند، از این خوانش فراتر رود و آثار عکاسان محلی و منطقه­ای را متفاوت از عکس گردشگران اروپایی تفسیر کند و آن‌ها را در زمینه و کارکرد منطقه­اش بازخوانی کند. کتاب ضمن مطالعه کارکردهای استعماری عکس - که بیشتر در عکس‌های مسافران اروپایی از شرق و عکس‌های تجاری که برای نگاه اروپایی تولید می­شد قابل مشاهده است- به عکس­های عکاسان ساکن و مقیم در خاورمیانه می‌پردازد.  این امر در مقایسه با قدرت و فرهنگِ محلی معنا و کارکرد دیگری پیدا می­کند؛ از همین رو، مجموعه عکس‌های قاجار در ایران مورد بررسی قرار می گیرند. در پایان کتاب نیز به بازتولید دیدگاه‌های شرق­گرایانه در عکاسی معاصر اشاره شده است.